اثربخشی آموزش مجازی با استفاده از سامانه شاد بر انگیزه پیشرفت و مدیریت زمان دانش آموزان در زمان همه گیری بیماری کرونا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور،تهران، ایران

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مجازی با استفاده از سامانه شاد بر انگیزه پیشرفت و مدیریت زمان در دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره متوسطه دوم در ناحیه 2 شهرستان کرمان بود. افراد جامعه شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه یازدهم دوره متوسطه دوم ناحیه 2 شهرستان کرمان به تعداد 5500  نفر بودند که از این تعداد 40 نفر به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به‌عنوان نمونه پژوهش جای گماری شدند. ابزار گردآوری داده در پژوهش پرسشنامه انگیزه پیشرفت (ACMT) مبتنی بر روش تکمیلی جملات با تجدیدنظر دکتر وی. پی. باهارگاوا (1994) و پرسشنامه استاندارد مدیریت زمان مورهد و گریفین(1989) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش توصیفی از مقیاس‌های واریانس، انحراف استاندارد و میانگین استفاده شد و در بخش استنباطی جهت سنجش تاثیر برنامه شاد از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش سامانه شاد بر افزایش انگیزه پیشرفت دانش آموزان و مدیریت زمان تاثیرگذار بود. به‌عبارتی استفاده از سامانه شاد موجب افزایش انگیزه پیشرفت در دانش آموزان شد. همچنین استفاده از سامانه آموزشی شاد به مدیریت زمان بیشتر در دانش آموزان کمک کرد و باعث شد که بهتر از گذشته زمان و وقت خود را مدیریت نمایند و به بهترین نحو از آن استفاده نمایند. بنابراین استفاده از سامانه شاد در دوران آموزشی پسا کرونا و حتی آموزش حضوری نیز، در کنار انواع روش‌های تدریس به‌عنوان یک نرم افزار کمک آموزشی دیگر پیشنهاد می‌گردد.

کلیدواژه‌ها


احمدزاده کرمانی، ر. (1399). بازاندیشی در فرهنگ و رسانه تهران: چاپار.
ادیبی، م. (1394). بررسی رابطه میزان استفاده از سامانههای اجتماعی (مجازی) و مهارتهای مدیریت زمان با افت تحصیلی، پایانامه کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت.
https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/04e46f862bc2d895524caa5e21a41978
امیدوار، ا. ع و صارمی، ع. ا (1381). اعتیاد به اینترنت: توصیف، سبب شناسی، پیشگیری، درمان و مقیاسهای سنجش اختلال اعتیاد به اینترنت، مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی پردیس، مشهد: انتشارات تمرین.
باقری، م. یمینی، م و ریاضی، ع. (1388). راهکارهای یادگیری و انگیزهای زبان آموزان ایرانی در یک کلاس الکترونیکی آموزش زبان. آموزش مهارتهای زبان (علوم اجتماعی و انسانی شیراز), 1(1 (پیاپی 4/58)), 1-35.
حقیقی، م. ع و علیمردانی، م. م. (۱۳۸۰). الگویی برای تنظیم وقت مدیریت به همراه توصیههای کاربردی. تهران: نشر عالم.
زارع، ز. انصاری راد، پ. صفاری بروجنی، م و حسن زادگان رودسری، م. (1396). اثربخشی آموزش الکترونیکی در انگیزه و پیشرفت تحصیلی درس زیست شناسی. آموزش پژوهی, 3(10 ), 9-30.
زارعی زوارکی، ا و رضایی، ع. (1390). تاثیر استفاده از کارپوشه الکترونیکی بر نگرش, انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی. اندازه گیری تربیتی, 2(5), 0-0.
سیاری، ح. لطفی پور، پ و کاظم پور، ا. (1391).تأثیر آموزش مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات در توسعه عدالت آموزشی. فصلنامه روانشناسی تربیتی، 8(23):2-1.
شاه بیگی، ف و نظری، س. (1390). آموزش مجازی: مزایا و محدودیتها. مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد, 6(1 (پیاپی 4)), 47-54.
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=149412
کیوه، ا. (1393). تأثیر آموزش مدیریت زمان بر انگیزه و یادگیری دانشجویان مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه غیردولتی صالحان، پایانامه کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/5c8120de9c849bfca8e3993e201bb6c4
فیروزبخت، س و لطیفیان، م. )1397 (بررسی نقش واسطهای تاب آوری در رابطه بین قالبهای ارتباطی خانواده و خود تنظیمی انگیزشی. مجله روانشناسی، 22(1)117 -100.
ضیغمیان، ف. (1397). بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر یادگیری مشارکتی از نوع جیگ ساو بر کفایت اجتماعی دانش آموزان، جامعه شناسی آموزش و پرورش،9: 27-12.
عابدینی، ی و مختاری، م م. )1394(مدل علی روابط انگیزه پیشرفت و عملکرد زبان انگلیسی: نقش واسطهای و فراشناختی کمک طلبی تحصیلی در یادگیری از طریق تلفن همراه. پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی، 3( 11)16 -7.
مرادی، الف. ضرغامی همراه، س. (1400). تنگناها و راهبردهای به‌کارگیری شبکه اجتماعی دانش‌آموزی (شاد) در تدریس و یادگیری دانش‌آموزان در دوران شیوع کرونا: مطالعه‌ای پدیدارشناسانه. نشریه نوآوریهای آموزشی،78(20):60-35.
http://ensani.ir/file/download/article/1634546804-10321-78-2.pdf
مشایخی،ف. (1395)، بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مدیریت زمان بر استفاده هدفمند از شبکههای اجتماعی مجازی در دانشجویان، پایانامه کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
https://ganj.irandoc.ac.ir/#/articles/8dbe7b4b5f7b1e6d57cee23b4346f88a
وطن خواه، م و سامانی، س. (1395). رابطه بین ابعاد کمال گرایی و هدفهای پیشرفت با نقش واسطهای انگیزه پیشرفت در ورزشکاران حرفهای. روشها و مدلهای روانشناختی، 7(24)127-103.
Aghakasiri Z, Fazelian P. (2006) Evaluation of virtual education programs of Tehran universities from the perspective teachers and students [MA thesis]. Tarbiat Moalem University، Tehran.
Bhargava, V.P., (1994). Manual for Achievement Motive Test, Agra: National Psychological Corporation.
Givehki F. Teaching modern methods of distance education in higher education. In: Safari J, Fahimitabar H, Darb Joshghani A. Proceedings of the first conference of National Development of Virtual Universities Payam-Noor- Kashan. Kashan: Morsal Publication; 2004; 41.
Moghnian D, Banici P. New outlooks of virtual education. Tehran: Shahrab, Ayandesazan publication. 2006.
Pezeshki M Z, Shojaeefar E. (2020). The necessity of urgent low-cost epidemiological studies with a short duration about the role of BCG vaccine in preventing and controlling of COVID-19 in Iran. Payesh.; 19 (2):139-144.
Sepahan Amlashi F, Gilani N, Besharat S. (2020). Does Local or National Quarantine May Save More Lives in Iran during COVID-19 Epidemic? Iranian Journal of Public Health; 28(49): 6-125. https://ijph.tums.ac.ir/index.php/ijph/article/view/20562/6773
Slavin, R. E. (2006). Educational Psychology: Theory and Practice (8th ed.). Boston: Pearson.
Yaghoobi1A, Mohagheghi H, Yousef ZadeM, Ganji K, & Olfatii N. (1394) The effect of time management training on test anxiety and academic achievement motivation among high school students, Journal of school psychology; 3(1):145-53.
Ravari A, Alhani F, Anooshe M, Khlilabadi T. (2008) How students study time management, J Kerman Univ Med Sci;11(1):76-84. (Persian)