نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2 استادیار، روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
3 کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
چکیده
اپیدمی کرونا در ابتدا مسأله‌ای بهداشتی تلقی می‌شد. اما به یکباره تمامی عرصه‌های مختلف جهان را دربر گرفت. در این میان یکی از عرصه‌هایی که به میزان زیادی دستخوش تحول گردید، تعلیم و تربیت بود. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی و دسته‌بندی ابعاد چالش‌های تعلیم و تربیت در دوران کرونا در مقطع ابتدایی است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده‌ها توصیفی و از دیدگاه ماهیت داده‌ها کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از راهبرد اکتشافی انجام شده است. جامعه‌ی آماری معلمین، والدین و دانش‌آموزان شهرستان صالح‌آباد و روستاهای آن بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند و با لحاظ قاعده‌ی اشباع و حداکثر تنوع 30 تن از آنها (10 معلم، 10 والد و 10 دانش‌آموز) برای مصاحبه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه‌ی نیمه‌سازمان‌یافته استفاده شد. برای اعتباریابی داده‌های کیفی از روش بازبینی مشارکت‌کنندگان استفاده گردید. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار maxqda نسخه‌‌ی2020 و با روش تحلیل مضمون کدگذاری و با تحلیل مضامین مشکلات آموزش مجازی در حوزه‌های "جسمانی"، "روحی و روانی"، "آموزشی" و "زیرساختی" شناسایی شد. تحلیل‌ها نشان داد که با توجه به عدم وجود بستر مناسب به‌ویژه در مناطق محروم کشور و شرایط جسمانی و روانشناختی دانش‌آموزان در مقطع ابتدایی، اجرای آموزش مجازی در بستر شبکه‌ی شاد و صدا‌وسیما مشکلاتی از قبیل افت تحصیلی، کم‌خوابی، بی‌انگیزگی، خستگی زیاد، جو خشک و کسل‌کننده‌ی آموزشی، ترک تحصیل، رعایت نشدن بودجه‌بندی دروس، ارزشیابی ناکارآمد، عدم آموزش کامل دروس، عدم امکان شناخت دانش‌آموزان، اضطراب و استرس، پرخاشگری، وابستگی به فضای مجازی و کم‌تحرکی را برای معلمان، دانش‌آموزان و والدین آنها ایجاد کرد که با اصلاح شیوه‌ی آموزش مجازی می‌توان به تقلیل این مشکلات و افزایش بهره‌مندی از این نوع آموزش کمک کرد.
کلیدواژه‌ها
)